هر
چه از سطح زمین ارتفاع می گیریم، فشار هوا هم کمتر می شود و کار اکسیژن
رسانی سیستم تنفس هم سختتر. نسبت به سطح مغز انسان اکسیژن درون بدن
هر
چه از سطح زمین ارتفاع می گیریم، فشار هوا هم کمتر می شود و کار اکسیژن
رسانی سیستم تنفس هم سختتر. نسبت به سطح مغز انسان اکسیژن درون بدن بسیار
حساس است، بنابراین با کاهش فشار هوا، سردرد و سرگیجه هم شروع می شود. با
حضور طولانی در ارتفاع بالای پنج هزار متر، بافت ماهیچه ای رو به زوال می
رود و احتمال جمع شدن مایعات درون شش ها و مغزها افزایش می یابد که می
تواند کشنده باشد. در ارتفاع بالاتر از ۷۵۰۰ متر، افت اکسیژن آن قدر شدید
است که فرد هشیاری خود را از دست می دهد و حتی ممکن است منجر به مرگ شود.
به
همین دلیل است که کوهنوردان برای صعود به ارتفاع های بالاتر، خود را برای
مقابله با فشار پایین آماده می کنند و بیشتر از کپسول اکسیژن استفاده می
کنند. اما افراد بسیار کمی هستند که توانسته اند بدون استفاده از کپسول
اکسیژن به قله اورست صعود کنند. ارتفاع اورست ۸۸۴۸ متر است و بابو چیری،
با ۲۱ ساعت ماندن در قله اورست، آ ن هم بدون کپسول اکسیژن در این مورد
رکورددار است. به نظر می رسد حد نهایی صعود بدون کپسول اکسیژن ارتفاع
۹هزار متری بالای سطح دریا باشد.